~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

................. * άρθρα, κείμενα, έρευνες, βιβλιογραφία από τον χώρο της ψυχολογίας... * σελίδα του περιοδικού "Υφος" *

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το ασυνείδητο είναι έννοια της ψυχολογίας που, ενώ χρησιμοποιήθηκε από πολλούς στο παρελθόν, την σημερινή της ισχύ την έλαβε από τον Σίγκμουντ Φρόυντ.

Το ασυνείδητο μπορεί να περιγραφεί ως εκείνο το μέρος του μυαλού το οποίο "γεννάει" πολλές νοητικές διαδικασίες, οι οποίες εκδηλώνονται στο μυαλό του ατόμου χωρίς το άτομο να γνωρίζει την ύπαρξή τους. Αυτές οι διαδικασίες περιλαμβάνουν ασυνείδητα συναισθήματα, ασυνείδητες σκέψεις ή/και ιδέες, ασυνείδητες αντιλήψεις, ασυνείδητες αντιδράσεις, συμπλέγματα, φοβίες και κρυφούς πόθους και επιθυμίες.

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018

Alfred Adler: Η συμβολή του στην επιστήμη της ψυχολογίας

   Προσωπικότητες   


Ο Alfred Adler γεννήθηκε το 1870, ήταν το δεύτερο από τα έξι παιδιά μιας οικογένειας που ζούσε στα προάστια της Βιέννης. Ο ίδιος ως παιδί ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητος και ασθενικός. Υπέφερε από ραχίτιδα και σπασμούς της γλωττίδας, προβλήματα που τον έθεταν σε σοβαρό κίνδυνο ασφυξίας και θανάτου όποτε φώναζε ή έκλαιγε. Αυτές οι άσχημες εμπειρίες ήταν που στη συνέχεια τον ενέπνευσαν να γίνει γιατρός.
Ο Adler κατάφερε να μπει στον κύκλο του Freud αφού υποστήριξε τις θέσεις του τελευταίου σε μια διάλεξη. Όπως ο Jung, στη συνέχεια άλλαξε πορεία στη θεωρία του σε σχέση με εκείνη του Freud. Λέγεται πως ο Freud υποτιμούσε τον Adler, σε αντίθεση με τον Jung, που τον θεωρούσε πολλά υποσχόμενο και με λαμπρές ιδέες. Ο Adler το αντιλαμβανόταν αυτό και προσπαθούσε να διορθώνει τους ανθρώπους που τον προσδιόριζαν ως ακόλουθο του Freud.
Ο Adler ανέφερε ότι η μητέρα του ήταν ευγενική, καλοσυνάτη, γεμάτη χιούμορ και αφοσιωμένη στα παιδιά της. Ωστόσο, γράφει πως “όταν ο μικρότερος αδελφός του γεννήθηκε, εκείνη μετέφερε την προσοχή της σε εκείνον και εγώ ένιωθα εκθρονισμένος. Έτσι, στράφηκα στον πατέρα μου, που ήμουν το αγαπημένο του παιδί”.
Αυτή η αναφορά του σκιαγραφεί δύο βασικές Αντλεριανές έννοιες: εκείνη της εκθρόνισης και της αδελφικής αντιπαλότητας. Η εκθρόνιση συμβαίνει όταν ένα μικρό παιδί, που αρχικά ήταν το κέντρο προσοχής, αντικαθίσταται από το νεοφερμένο βρέφος, το οποίο τώρα δέχεται όλη την προσοχή και το μεγαλύτερο μέρος της τρυφερότητας της μητέρας.
Το αποτέλεσμα είναι μια μορφή αδελφικής αντιπαλότητας. Η αδελφική αντιπαλότητα γενικά είναι ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε αδέλφια για την γονεϊκή προσοχή και αποδοχή.
Ο Adler δυσκολευόταν στο σχολείο. Ήταν απρόσεκτος με κακούς βαθμούς. Μάλιστα έμεινε στα μαθηματικά και χρειάστηκε να επαναλάβει το μάθημα. Ο δάσκαλος συμβούλεψε τον πατέρα του να τον πάρει από το σχολείο και τον ενθάρρυνε να τον ωθήσει να γίνει τσαγκάρης. Ωστόσο, ο μικρός Alfred και ο πατέρας του αρνήθηκαν και ο Alfred πείσμωσε, μελετώντας λεπτομερώς το μάθημα των μαθηματικών. Γρήγορα κέρδισε και πάλι την εμπιστοσύνη του δασκάλου του.
Αυτό το συμβάν επηρέασε τη θεωρία του με την έννοια της αντιστάθμισης ως απάντηση στα αισθήματα κατωτερότητας (άλλη μία συμβολή του διάσημου ψυχολόγου). Ο τρόπος που αντιδρούμε στα αισθήματα κατωτερότητας μπορεί να διαμορφώσει το άτομο που γινόμαστε.
Μπορούμε να τα παρατήσουμε και να νικηθούμε ή να παλέψουμε και να αλλάξουμε πρακτικές, να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Η αντιστάθμιση, στην αντλεριανή θεωρία, είναι η αντίδραση στις δυσκολίες μέσω της ανάπτυξης νέων τακτικών αντί για την απόγνωση και την αμφιβολία.
Μετά το σχολείο, ο Adler εισήχθη στην Ιατρική Σχολή της Βιέννης και το 1895 παίρνει πτυχίο Ιατρικής από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Κατόπιν, ακολουθεί η ειδίκευση στην Οφθαλμολογία και στη συνέχεια στην Ψυχιατρική. Μέσα από την επιρροή του Freud διαμορφώνει τη δική του θεωρία και αναπτύσσει μία μέθοδο ψυχοθεραπείας που ονομάστηκε Ατομική ψυχολογία, καθώς εστίαζε στη σημασία της προσωπικότητας.
Τον Μάιο του 1937, ενώ βρισκόταν σε περιοδεία διαλέξεων, ο Alfred Adler παρουσιάζει σοβαρό καρδιακό έμφραγμα και πεθαίνει. Η συνεισφορά του, ωστόσο, συνεχίστηκε και πολύ μετά το θάνατό του και διαμόρφωσε ένα μεγάλο μέρος των συζητήσεων στην ψυχολογική και ψυχαναλυτική σκέψη. Εξάλλου, ήταν ο πρώτος που διαφώνησε με βασικές αρχές της φροϊδικής θεωρίας.

___________
* από την: Εναλλακτική Δράση

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου