~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

................. * άρθρα, κείμενα, έρευνες, βιβλιογραφία από τον χώρο της ψυχολογίας... * σελίδα του περιοδικού "Υφος" *

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Το ασυνείδητο είναι έννοια της ψυχολογίας που, ενώ χρησιμοποιήθηκε από πολλούς στο παρελθόν, την σημερινή της ισχύ την έλαβε από τον Σίγκμουντ Φρόυντ.

Το ασυνείδητο μπορεί να περιγραφεί ως εκείνο το μέρος του μυαλού το οποίο "γεννάει" πολλές νοητικές διαδικασίες, οι οποίες εκδηλώνονται στο μυαλό του ατόμου χωρίς το άτομο να γνωρίζει την ύπαρξή τους. Αυτές οι διαδικασίες περιλαμβάνουν ασυνείδητα συναισθήματα, ασυνείδητες σκέψεις ή/και ιδέες, ασυνείδητες αντιλήψεις, ασυνείδητες αντιδράσεις, συμπλέγματα, φοβίες και κρυφούς πόθους και επιθυμίες.

Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2017

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ, σε βασικές φροϋδικές και λακανικές έννοιες

Εισαγωγικά μαθήματα γνωριμίας ψυχαναλυτικών εννοιών

Le Centre de Recherches Psychanalytiques d'Athènes
 a été créé par J.-A. Miller
Παρασκευή 13.10.2017, στις 7:30 μ.μ. - 11 μ.μ.
Ρεθύμνου 5, 106 82 Αθήνα,


ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ
Υπεύθυνη: Ντόρα Περτέση

Κάθε χρόνο, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Κέντρου Ψυχαναλυτικών Ερευνών ξεκινάει με μια σειρά διαλέξεων για ευρύτερο ακροατήριο, που στόχο έχουν την εισαγωγή σε βασικές φροϋδικές και λακανικές έννοιες. Διεξάγονται στην αρχή του ακαδημαϊκού έτους, ώστε να διευκολύνουν τους αμύητους να έρθουν σε μια πρώτη επαφή με το αντικείμενο, πράγμα που θα τους παρακινήσει ενδεχομένως να παρακολουθήσουν όλο το ετήσιο πρόγραμμα. 
Εφέτος, η συμμετοχή ανέρχεται σε 50 ευρώ για 7 διαλέξεις κατανεμημένες σε τρεις συναντήσεις, και θα συμψηφιστεί με την ετήσια εγγραφή για όσους επιλέξουν να συνεχίσουν το πρόγραμμα ψυχαναλυτικής εκπαίδευσης.

Το αναλυτικό πρόγραμμα των εισαγωγικών μαθημάτων είναι το ακόλουθο:

Παρασκευή 13 Οκτωβρίου, ώρα 19.30 – 23.00
Ντόρα Περτέση : Τα ενορμητικά αντικείμενα σε Φρόυντ και Λακάν
Μαρίνα Φραγκιαδάκη: Γυναίκα και μητέρα στην ψυχανάλυση
Γεωργία Φουντουλάκη: Η παρουσία του αναλυτή

Παρασκευή 20 Οκτωβρίου, ώρα 19.30 – 22.30
Ντόσια Αβδελίδη: Η ψυχική αιτιότητα
Νατάσα Κατσογιάννη: Το υποκείμενο της ψυχανάλυσης: από το υποκείμενο του ασυνειδήτου στο ομιλ-όν

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου, ώρα 19.30 – 22.30
Βλάσης Σκολίδης: Εισαγωγή στην έννοια της απόλαυσης
Δημήτρις Βεργέτης: Η έννοια του συμπτώματος στον Φρόυντ και τον Λακάν

εγγραφές pertesi@otenet.gr

Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017

''Ενα παιδί που δεν το αποδέχτηκαν, τρέχει μια ζωή μέχρι να φτάσει κάπου"

Περί Ψυχολογίας

Επιμέλεια κειμένου
Γιάννης Ξηντάρας,
Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος
(paidi-efivos.gr)


Τελικά δεν έχουν άδικο όσοι λένε ότι οι γονείς θέλουν να δημιουργήσουν ένα παιδί ΑΤΣΑΛΑΚΩΤΟ, αλλά αντί αυτού, καταφέρνουν να το κάνουν πιο φοβισμένο.
     Όσο και να δείχνω δυνατή με όσα πέρασα μόνο εγώ ξέρω πόσο φοβάμαι. Ναι, πέρασα μια ζωή μέσα στο άγχος και το φόβο.

     Να μη χωρίσουν οι γονείς μου γιατί αισθανόμουν ότι θα γίνω δακτυλοδειχτούμενη στον κόσμο. Και δεν το ήθελα αυτό. Και ήρθαν στιγμές που με έκαναν να αλλάξω γνώμη. Να παρακαλάω , έως και να ζητάω αυτό το χωρισμό.
     Πίστευα ότι θα βρω λίγη γαλήνη. Δε θα με κυνηγάνε οι άσχημες καταστάσεις στον ύπνο μου ή στη διάρκεια της ημέρας. Δε θα σκέφτομαι πλέον το πως θα γυρίσω στο σπίτι και τι θα συναντήσω. Ότι θα σταματήσουν όλα αυτά.
     Και φυσικά ήρθε η στιγμή που δεν πήγαιναν άλλο τα πράγματα. Ήρθε το αναπόφεκτο.
     Μόνο που μαζί με αυτό δεν έφυγαν οι φόβοι μου ,αλλά αυξήθηκαν. Όχι δεν ήταν βιοποριστικοί, αλλά συναισθηματικοί. Αυτά που σαν παιδί είχα πάρει συνεχίζονταν.
     Τ' ότι άλλαξε μια κατάσταση αυτό δε σήμαινε απαραίτητα ότι θα αλλάξει και εμένα.

     Και όλα αυτά γιατί ποτέ σαν παιδί δεν ένιωσα την αποδοχή από τους δικούς μου. Ίσως αν  είχα νιώσει μια στάλα αγάπη να μπορούσα να εξαλείψω όλους τους φόβους μου. Αλλά ξέχασα.....εγώ ήμουν πάντα η πιο δυνατή. Αυτή που δεν είχα ανάγκη. Τα κατάφερνα και μόνη μου. Μα τι να έκανα!!!  Έπρεπε και 'γω κάπως να νιώθω πιο σίγουρη και ασφαλής για τον εαυτό μου. 

     Τι καλύτερο λοιπόν από το να δείχνω δυνατή ώστε να καταλάβουν ότι δε μπορούν να με πονέσουν , ότι κι αν κάνουν. Έτσι λοιπόν χτίστηκε και αυτό το τοίχος μέσα μου. Και δεν άφηνε τίποτα να μπει.
      Και όμως μπορούσε όχι μόνο να μπει αλλά και να το γκρεμίσει. Αυτό ήταν η "ΑΓΑΠΗ", η "ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ".
      Αλλά τι να ζητάω από ανθρώπους που πραγματικά δεν ξέρω άμα την είχαν πάρει και οι ίδιοι από τη ζωή τους. Αν ήξεραν πως υπάρχει και ότι πρέπει να τη δίνουμε. Δε θα έπρεπε να τους κατηγορούμε. Αλλά και αυτοί θα έπρεπε πολύ , να το σκεφτούν πριν πάρουν την απόφαση και γίνουν γονείς.
     Τι φταίω εγώ και ο υπόλοιπος κόσμος για αυτά που αυτοί δεν έκαναν ή δεν έζησαν.

     Καταλαβαίνεται τώρα γιατί με τρομάζει η ιδέα του γονιού στη ζωή μου. Το να δίνεις τη ζωή σε έναν άνθρωπο είναι ευλογία . Και εγώ είμαι ευγνώμων σ' αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά μέχρι εκεί. Όμως δεν είναι μόνο αυτό "γονέας".

     Έχεις το καθήκον να το μεγαλώσεις μέσα σε ένα υγιή περιβάλλον. Και δεν εννοώ μόνο βιοποριστικά, αλλά και ψυχικά. Να έχεις τη δυνατότητα να παραβλέψεις τα πάντα και να του δώσεις να καταλάβει ότι είναι το πιο πολύτιμο για 'σένα. Να σταθείς δίπλα του σε κάθε ανησυχία και φόβο. Και όχι να του δημιουργείς τα αντίθετα.
     Αλλιώς θα έρθει η ώρα που αυτό το παιδί θα θελήσει να φύγει απ' ότι τον πονάει και τον πληγώνει πιο πολύ. Δεν ξέρω αν το θεωρείτε : παραίτηση ή υποχώρηση. Εγώ το βλέπω ότι από τη στιγμή που δε σε θέλουν κάπου , φεύγεις. "Λάθος ή Σωστό", δεν ξέρω . Μη με ρωτάτε.
      Αν ποτέ ο Θεός με αξιώσει να γίνω γονέας, θέλω να είμαι πολύ σίγουρη με τον εαυτό μου. Και βασικά, το ίδιο να νιώθει και ο άνθρωπος που θα είναι δίπλα μου. Για κανένα λόγο δεν θα ήθελα να αισθανθεί κάποιος όπως εγώ. Και περισσότερο να τον έχω φέρει εγώ σ' αυτόν τον κόσμο, και να του έχω δημιουργήσει φοβίες.

      Ας μη  μιλήσω για τη παιδική κακοποίηση . Που κάποιοι έχουν την εντύπωση ότι μόνο το ξύλο θεωρείται . Υπάρχουν και τρόποι που δεν έχουν σαν αντικείμενο τη βία. Αλλά  πιστέψτε με πονάνε περισσότερο.  

      Αν όμως ο γονέας μεγάλωσε έτσι? Πως να το αποβάλλει? Κι αν αυτός πιστεύει ότι κάνει το σωστό με αυτόν τον τρόπο? Θα σας πω εγώ κάτι.
     Μόλις δει τη συμπεριφορά του παιδιού θα ξέρει αν λειτούργησε σωστά. Αν δηλαδή αρχίσει να απομακρύνεται το παιδί σίγουρα πάντως δε φταίει αυτό. Γιατί πιστέψτε με ότι το παιδί αποδέχεται μια συμπεριφορά έντονη, όταν έχει κάνει κάτι. Αλλά  όπως είπα "ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ  ΛΟΓΟΣ".

Μη με ρωτάς αν οι γονείς μου έχουν αποδεχτεί τον εαυτό τους έτσι όπως είναι ή αν αυτό ήθελαν . Γιατί με βλέπω να σου γράφω έως το πρωί και το τετράδιο να μη μου φτάνει. Θα σου πω αυτό και ότι καταλάβεις. Αν ήτανε ευτυχισμένοι από τη ζωή τους, εγώ θα ήμουν τώρα εδώ να μιλάω μαζί σου?
   Άμα ήθελα να είμαι ίδια με τον υπόλοιπο κόσμο τότε δεν θα 'μουν εδώ. Να ψάχνω τον εαυτό μου μέσα από τις σκέψεις μου. Να αναζητώ τις καλύτερες μέρες. Να πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα της γνώμης του και της επιλογής του. Θα ήμουν κάπου όπου όλα θα τα έκρυβα "κάτω από το χαλί".

~~~~~~

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.